Opium smile

I love this scene, the music, the opium hall, the atmosphere, the sadness who occupy my mind.
It isn't a fim, but rather a wonderful pice of art.

Jedna od najboljih filmskih scena ikad snimljenih.
Once Upon a Time in America

final scene is brilliant. smiling Robert de Niro- the best of the best

such a beautiful song

Zucchero
» Diamante

Respirero'
l'odore dei granai
e pace per chi ci sara`
e per i fornai
pioggia saro`
e pioggia tu sarai
i miei occhi si chiariranno
e fioriranno i nevai
Impareremo a camminare
per mano insieme a camminare Domenica?.
Aspettero`che aprano i vinai
piu` grande ti sembrero`
e tu piu` grande sarai
nuove distanze
ci riavvicineranno
dall'alto di un cielo, Diamante,
i nostri occhi vedranno
Passare insieme soldati e spose
ballare piano in controluce
moltiplicare la nostra voce
per mano insieme soldati e spose,
Domenica, Domenica
Fai piano i bimbi grandi non piangono
Fai piano i bimbi grandi non piangono
Passare insieme soldati e spose
ballare piano in controluce
moltiplicare la nostra voce
passare in pace soldati e spose
"Delmo, Delmo vin a 'ca`..."

"Sway"
When marimba rhythms start to play
Dance with me, make me sway
Like a lazy ocean hugs the shore
Hold me close, sway me more
Like a flower bending in the breeze
Bend with me, sway with ease
When we dance you have a way with me
Stay with me, sway with me
Other dancers may be on the floor Dear,
but my eyes will see only you
Only you have that magic technique
When we sway I go weak (I go so weak)
I can hear the sounds of violins
Long before it begins
Make me thrill as only you know how
Sway me smooth, sway me now
Mi amore
Sway me, make me Thrill me, hold me Bend me,
please me You have a way with me
Sway Me
Sway (sway)
Other dancers may be on the floor Dear,
but my eyes will see only you
Only you have that magic technique
When we sway I go weak I go weak
I can hear the sounds of violins
Long before it begins
Make me thrill as only you know how
Sway me smooth, sway me now
Make me thrill as only you know how
Sway me smooth, sway me now
Make me thrill as only you know how
Sway me smooth, sway me now Sway me
Sway me Sway me now

Seal-Amazing

Everyone says you're amazing
Say you don't know how to do it now
So you run
It's not that you're bleeding, but you're through with it now
So you run, so you run
I know that you need it, you can't live alone
So you run, so you run
Everyone says you're amazing now that you're clean
Only you know the real ones are cause you've seen
There's only one question I want to ask is it here and
When you hear everyone say you're amazing
Des anyone ask you'
Do you cry in your sleep and do you feel ok
When you run
Thinking it's Doomsday you got to let it go
So you run, so you run
Pretend you don't see it, that we can live a lie
So you run, so you run
Everyone says you're amazing now that you're clean
Only you know the real ones are cause you've seen
There's only one question I want to ask is it here and
When, when you hear everyone say you're amazing
Des anyone ask you'
Cause I know that you're real, amazing, amazing, amazing
Everyone says you're amazing now that you're clean
Only you know the real ones are cause you've seen
There's only one question I want to ask is it here andWhen you'.
Everyone says you're amazing
Everyone says you're amazing(I want you to always feel you're amazing)
Everyone says you're amazing(I want you to always feel you're amazing)
Everyone says you're amazing(I want you to always feel you're amazing)
(I want you to always feel you're amazing)
You're amazing

fotke slikane na Tari

i jos fotki Mokra Gora

Bioskop Andergraund u Mokroj Gori.

Pored fotki Mokre Gore postiram i davno objavljene tekstove iz novina o Emiru Kusturici

"La Repubblica" 05/12/1995 - Rim

KUSTURICINO ZBOGOM
"NECU VISE DA PRAVIM FILMOVE"

Posle polemike oko njegovih odnosa sa Srbima, reziserov proglas
PARIZ - "Zelim da promenim zivot, necu vise praviti filmove". To je izjavio
Emir Kusturica svojim prijateljima u Parizu, prilikom proslave njegovog 41.
rodjendana, 24. novembra. Vest je objavio press office rezisera iz
Sarajeva, koji sada zivi u Normandiji i koji je zatrazio francusko
drzavljanstvo, bez preteranog objasnjavanja i bez spominjanja polemike koja
je "eksplodirala" posle Zlatne Palme u Kanu dodeljene njegovom filmu
"Underground" i koji bi trebao da se pojavi u Italiji krajem godine.
Optuzili su ga za izdaju, "apologiju srba", da je napravio propagandni film
za Milosevica i da ga je ovaj cak i finansirao. Njegove prve reakcije su
bile veoma tuzne: "Svaki put kada pokusam da uradim nesto za Jugoslaviju
napravim gresku, ili se osecam beskrajno bespomocan. Onda pocnem da
razmisljam o tome i pokusavam da pronadjem odgovor: kako je moguce da sam
toliko bespomocan pred necim do cega mi je toliko stalo? Medjutim, odgovora
nema, na um mi dolaze samo zastrasujuce misli i tajne moje zemlje ostaju
tajne".
Njegovi tuzioci su bili intelektualci, poput francuza Alaina
Finkelkrauta iz "Le Monde"-a, onda bosanski pisac Zlatko Dizdarevic -
njegov bivsi saradnik, novinar Enzo Betizza (niko od njih trojice nije
video Underground), suprotno od misljenja kriticara. "To nije film "filo"
nesto, filosrpski ili nesto drugo, to je film protiv autodestruktivnog
ludila jednog naroda", napisala je Irene Bagnardi. A Lietta Tornabuoni je
nastavila: "To je film koji uopsteno govori o zalosti i patnji zbog
jugoslovenskog raspada. I film koji je izuzetno anti-titoisticki: podrum u
kome zive zatvorenici je simbol titoizma, sna razuma pod tim rezimom,
mistifikacije koja je trajala decenijama...".
Proslog oktobra, u Riminiju, gde je primio nagradu Fellini
("Presrecan sam jer sam od Fellinija najvise i naucio. Da danas postoji
Sekspir sigurno bi se zvao Fellini"), Kusturica je bio primoran da nastavi
sa polemikom: "Ove optuzbe su plod pariske perverzije savremene filzofije.
Izmislili su ih pojedini filozofi, cinicno, samo da bi se stavili u prvi
plan. Amoralni su do te mere da nisu ni videli Undergorund. Ko god ga je
video zna da je centralna tema upravo kontra-propaganda: ne radi se o filmu
o Balkanu, vec o centrima moci i manipolacije svih naroda. Sto se tice
insinuacije da me je Milosevic finansirao, smatram da je glupa i smesna.
Undergorun je producirala velika kompanija, Buick Construction Company, sa
kojom imam ugovor za tri filma".
kada se radi o sceni koja je najvise osporavana, ona u kojoj
nacisticke trupe ulaze u Zagreb, docekane od strane razdragane mase -
Underground pocinje sa scenama nemackog bombardovanja Beograda iz 1941.
godine i nastavlja sa pricom o grupi osoba zarobljenih u podrumu, gde ce
ostati dvadeset godina, zato sto ih partizan Mirko uverava da rat nije
zavrsen i ubedjuje ih da prave oruzje koje onda on prodaje i tako se
obogacuje - Kusturica je objasnio da "kada se pravi savremena prica, mora
se pronaci ravnoteza izmedju dokumenta i fikcije. Koristio sam snime UFA o
dolasku Nemaca u Sloveniju tokom rata: medjutim dovoljno je videti arhivske
snimke da covek odmah postane paranoik."
Odgovori koji otkrivaju jaku valju da se odreaguje, u suprotnosti
sa najavom da zeli da se povuce iz sveta filma. Osim ako se, kao sto tvrde
njegovi prijatelji, ne radi o trenutku neuverenja, koji bi mogao da
prestane sa novim izazovom, novom pricom koja ceka da bude ispricana, kao
sto se vec dogodilo Kieslowskom.

Jos fotografija Mokra Gora

tekst iz novina objavljen davno o Emiru Kusturici:

"la Repubblica" 22/12/1995

VELIKI I TRAGICAN, KAO I SAN O KOMUNIZMU

Kusturica, ludilo jednog genija

Posle nagrade u Kanu i meseci polemika, U Italiji izlazi "Undergorund"
Irene Bagnardi
Cudno. Dogadja se da filmski kriticari poslati u izvidnicu na festivale
budu citani i od ekskluzivnih citalaca - eksperti balkanske poltike, u
"Undergorund" slucaju - i da filmu na ovoj bazi bude presudjeno po pitanju
njegovog sadrzaja i namera, cesto na razlicit i ekstremniji nacin od onoga
sto su videli, dozvoljavajuci sebi da izigravaju kriticare u filmskoj
dvorani. Isto to se dogodilo i pre dve godine sa filmom "Lamerica" rezisera
Gianni Amelia. Ponovilo se i proslog maja - uzmimo to ovaj put kao dokaz
vitalnosti kinematografije - sa "Uderground"-om Emira Kusturice, zlatnom
palmom 1995. Film je odmah etiketiran i postavljen kao predmet rasprave na
poltickom i ideoloskom planu; pa ipak radi se o filmu koji nije
filo-srpski, filmu koji nije svrstan ni na jednu stranu, filmu koji ne moze
da se napada zato sto se svrstao, kao stop su to nagovestili "cuvene" ali
agresivne intervencije, na osnovu recenzija. Zbog toga sam opet pogledala
"Undergorund", u italijanskoj verziji.
Insistiram na tome da sam ocarana i zaljubljena u film koji mi i
izgleda i dalje preteran, nemiran, kao poplava, nepodnosljivo bucan:
medjutim izvanredan i veoma vitalan. Od sekvence nemackog bombardovanja
Beograda 941. godine koja otvara film, sve do finalne slike ostrva koje se
udaljava na vodi odnoseci sa sobom uzorak Kusturicinog covecanstva,
"Undergorund" je neprekidna avantura kroz slikovitu, preteranu, vizionarsku
i uzarenu mastu koja bi bila dovoljna za jos najmanje deset filmova,
isprepletenu reziserskim umecem koje mesa i ponovo uzdize kao originalne
najrazlicitije izraze, umece nahranjeno razornom alegorijskom silom: do te
mere da bi bilo dobro prizvati u pomoc dobronamernu rubriku "NewYorkera"
pod naslovom "Stop that Metaphor". Jer, ako je istina da je od metafore
napravljen veliki deo poezije, i da je Kusturica cesto dodiruje, na isti
nacin na koji povlaci konce komedije, onda je istina da se igra sa
simbolima i metaforama slobode, bez da ijednoga trenutka ostavi gledaoce
nepokretne na terenu koji veruju da su pronasli.
Upravo ovo alegorijsko bogatstvoostavlja u zapecku svako
eksplicitno tumacenje. "Komunizam je bilo jedno veliko podzemlje"
najavljuje jedan od likova. Koji? Titov komunizam? Komunizam kao velika
zastitnicka utroba? Komunizam kao stalna mobilitacija protiv neprijatelja
koji je u medjuvremenu nestao? Poneki odgovor je dat u intervjuu koji je
objavila izdavacka kuca"Castoro" (original je delo Cahiers du Cinema").
Medjutim, "Undergorund" je iznad svega ocajnicka analiza raspada zemlje -
mozda je tu anti-bosanski stav - o kojojreziser iz Sarajeva nastavlja da
razmislja kao o nerazdvojivoj jedinici.
U podrumima "Undergorund"-a, partizan Marko 20 godina drzi
zatvorenu grupu osoba, medju kojima je i njegov veliki prijatelj Nero,
gvoreci im kako je rat zavrsen pobedom nacista, ostavljajuci ih da prave
oruzje za neprijatelja koga nema i za njegov novcanik koji raste iz dana u
dan, dok, na povrsini, nastavlj da glumi ulogu heroja titoizma. Kada zbog
incidenta podzemlje eksplodira (za to je odgovoran majmun izdresiran da
puca) Nero se nalazi katapultiran na set propagandnog filma koji govori o
njegovim slavnim partizanskim avanturama, mesajuci stvarnost sa fikcijom,
puca na lazne nemce, nastavljajuci da zivi svoju ulogu "cistog ilegalca".
Sve dok ga ne pronadjemo na celu jedne od bandi koje se bore u Sarajevu. I
upravo tamo, medju podmicenim plavim slemovima koji trguju drogom
(Kusturicin velicanstveni izum) umire i prijatelj Marko, definitivno
pretvoren u trgovca oruzjem, i Natalija, zena koju su bojica voleli pedeset
godina: trio koji glume tri glumca koji imaju vestinu i vitalnost koja
oduzima dah: Miki Manojlovic, Laza Ristovski i Mirjana Jokovic.
U bivsoj Jugoslaviji, kao sto to kaze reziser svojom uzavrelom i
anarhicnom satirom, se istina nikada ne govori. Velika prevara istorijskih
iluzija i politickih lazi se reflektuje, u filmu, i u distorziji vremena, u
neprekidnim prevarama, trikovima, apsolutnom irealizmu. I iz nemilosrdne
Kusturicine analize izlaze postedjeni samo pojedini, cista srca, koji
medjutim licno placaju sukob sa istinom: kao Ivan, bivsi cuvar zooloskog
vrta, nesposoban da veruje u bratoubilacku borbu.
Ako u drugom delu filma izlazi na videlo Kusturicin napada na
kulturu svoje zemlje - koja za njega tvrdoglavo ostaje Jugoslavija - u
prvom delu film slaze slike koje se ne zaboravljaju: beogradski zooloski
vrt razrusen bombama, sa zivotinjama koje se setaju medju rusevinama,
svakodnevni zivot u podzemlju, svadbeni pir sa ciganskom muzikom koja je
isprepletena sa felinijevskim uspomenama, uspomena na "L'Atlante"
(istovremeno i autocit.at "Doma za vesanje"): dok u "gornjem svetu" Lili
Marleen i simfonija "Iz novog sveta" prate slike iz arhiva - po neki put
vesto obradjene, zasto ne? imajuci u vidu da je stvarnost manipulacija -
zvanicne istorije.
Jos jednaputa Kusturica istovremeno kazuje i negira: kroz emocije
proizvedene skvencama voza koji nosi Titov kovceg kroz zemlju, kroz narodno
ocajanje, svetske velikane u zalosti (Petrini, Husein, usamljena Tacerka),
salje nam poruku o zalosti za covekom koji je uspeo da objedini balkanski
svet - gle slucajnosti, isti onaj koji je izumeo jugoslovensko podzemlje.
Kroz ovu dijalektiku su objedinjene dvolicnost i iskrenost "Undergound"-a.
Iako se posle Kusturcinog filma izlazi drhteci, polu gluvi, bio bi zaista
ogroman gubitak ako ga napadi cija je bio zrtva, nateraju da napusti film.

Fotografije iz Mokre Gore

Vise informacija o Mokroj gori mozete procitati ovde

i ovde.

vezbe za pamcenje

zadatak 1

zadatak 2

brain evolution

Najbolji komicar

IKS TACKA

Resi zadatak

Manu Chao

LA VIDA ES UNA TOMBOLA!!!!!

MARADONA MANU CHAO

LA VIDA ES UNA TOMBOLA

Take it

Shy

Sex

Rage

Peace

Let it go

Condom

Money

how about a drink?

Finger family

Finger family

Thumb-Oya yubi; yubi means finger,oya means parent.

Pointing finger-Hito sashi yubi; hito means person,sashi means to point,yubi means finger

Middle finger-Naka yubi; naka means center or middle,yubi means finger

Ring finger-Kusuri yubi; kusuri means medicine,yubi means finger

Little finger-Ko yubi; ko is little or small,yubi means finger

THE LOVE UNDER THE LIME-TREE

Ma-ia-hii

Ma-ia-huu

Ma-ia-hoo

Ma-ia-haa (x 5)

Hello, hi, it's me, a knight

and please, my love, receave the happiness

Hello, hello, it's me, Picasso

I made you a ring and I'm pretty

But you must know I'm asking you nothing.

You want to go but you don't, you don't take me with you

You don't, you don't take me with you, you don't, you don't, you don't take me with you

You're face and the love under the lime-treeremember me your eyes. (x 2)

I call, to tell you, to tell you what I feel, now

Hello, my love, it's me, the happiness

Hello, hello, it's me again, Picasso,I made you a ring and I'm pretty

But you must know I'm asking you nothing.

You want to go but you don't, you don't take me with you

You don't, you don't take me with you, you don't, you don't, you don't take me with you

You're face and the love under the lime-treeremember me your eyes (x 2).

Ma-ia-hii

Ma-ia-huu

Ma-ia-hoo

Ma-ia-haa (x 4)

You want to go but you don't, you don't take me with you

You don't, you don't take me with you, you don't, you don't, you don't take me with you

You're face and the love under the lime-treeremember me your eyes (x 2).

Artist: Haiducii

Song: Dragostea din tei

THE LOVE UNDER THE LIME- TREE

1 2 3 4 5 6 7. ..

godinama stojim i pazljivo te gledam
1 2 3 4 5 6
da li cu od tebe ikad cuti dobru vest
ne pricam o stilu ,ne pricam o ritmu
ne pricam o stihu, nikad o stihu
ja samo zelim ovo da te pitam:
da li ti znas za neki drugi ritam.

Igra ASOCIJACIJE

Ovde mozete preuzeti drustvenu kviz igru ASOCIJACIJE

Igra ASOCIJACIJE DOWNLOAD

Horor filmovi

Vise informacija na blogu o filmovima mozete procitati na KINEMATOGRAFIJA

HOROR FILMOVI
Horor filmovi su osmišljeni ne bi li izazvali strah, bojaz, gađenje, teror ili užas kod gledalaca. Zapleti, zle sile, događaji i likovi nekada i vanzemaljskog porekla se nameću svakodnevnici. Likovi u filmovima su vampiri,zombiji, razna čudovišta, serijske ubice i drugi likovi inspirisani strahom. U početku filmovi to su bili likovi iz knjiga, kao što je “Drakula”, “Mumija”, “Čovek vuk”, “Fantom iz opere” i “Dr. Džekil i Gospodin Hajd”.

U početku su bili kritikovani zbog slikovitog nasilja i okarakterisni kao niskobudžetni filmovi B produkcije, eksploatisani filmovi. Bilo kako bilo, neki velike kuće i ugledni režiseri su napravili pomake u ovom žanru. Neki horor filmovi vuku na neke druge žanrove, kao što su naučna fantastika, fantastika, crne komedije i trileri. Žanr horor je star koliko i sam film.

Prvi prikaz vanzemaljskih pojava su se našle u nekoliko kratkih nemih filmova koje je snimio pionir kao što je bio Georges Méliès kasnih 1890-tih,najznačajniji je bio Le Manoir du diable “Đavolji zamak” iz 1896, kojem se pripisuje da je bio prvi horor film. Drugi njegov projekat je bio 1898 godine La Caverne maudite “Pećina demona”.

Početak 20-og veka predstavlja prekretnicu horor filmova ukljičujući prvo pojavljivanje čudovišta u dugometražnoj formi “Kvazimodo”( Quasimodo), Zvonar Bogorodične crkve koji se pojavio u knjizi Viktora Igoa "Notre-Dame de Paris" objavljene 1831. Film “Kvazimodo” se prikazuje zajedno sa “Esmeraldon”Alisa Gaja (1906), The Hunchback (1909), The Love of a Hunchback (1910) and Notre-Dame de Paris (1911). Notre-Dame de Paris (1911)

Prve prikazivane horor filmovi su kreirali nemački režiseri 1910-ih, 1920-tih godina, koji su u mnogome uticali na dalji razvoj Holivuda. 1920 The Cabinet of Dr. Caligari Roberta Viena je bio, kako kontraverzan američkoj publici zbog posleratnog stanja, tako je imao uticaj na njegov ekspresionistički stil. Najstari film tog doba je bio prvi inspirisan vampirima, Nosferatu (1922) F. V. Murnaua, nelegalna adaptacija knjige “Dracula” Brema.

Ranije holivudske drame udvostučile su se u horor tematici, uključujući i verziju Zvonar Bogorodične crkve iz 1923.godine i “Čudovište”(The Monster) iz 1925.godine (u oba filma uloge tumači Lon Čejni (Lon Chaney), prva američka zvezda horror filmova). Ipak, njegova najpoznatija uloga je bila u filmu “Fantom iz opere”(The Phantom of the Opera) iz 1925.možda istinski prethodnik globalno poznatih horror serijala.

Početkom 1930.godine američki producenti, najviše Universal (Universal Pictures Co. Inc.) popularišu horor filmove, prikazujući na platnu seriju uspešnih Gotik filmova uključujući „Drakulu“ (Dracula) iz 1931. i „Mumiju“The Mummy (1932).

Neki Gotik horori su se stopili sa naučno-fantastikom kao što je „Frankenštajn“ (Frankenstein) Džejmsa Vejla (1931) i „Nevidljivi čovek“(The Invisible Man) (1933). Ovi filmovi, osmišljeni da oduševe, takođe sačinjen od značajnih elemenata. Pod uticajem Nemačkog ekspresionizma ’20-tih godina. Neki glumci su počeli da grade svoje karijere u ovakvim filmovima, kao što su to bili Bors Karlo(Boris Karloff) i Bela Lugozi (Bela Lugosi) Ostali stidiji nisu imala tako veliki uspeh, ali Paramaunt 1931. izbacuje film “Dr. Džekil i Gospodin Hajd” (Dr. Jekyll and Mr. Hyde) Rouben Mamoulian i “Misterija voštanog muzeja” (Mystery of the Wax Museum) Majkla Kurtisa (Michael Curtiz's)Vorner Broders studija, koji su takođe bili veoma poznati filmovi.

Univerzal studio nastavlja sa radom i tokom 1940.godine sa filmom “Čovek vuk” (The Wolf Man) iz 1941-e, ne prvi film sa vukodlacima, ali svakako najuticajniji. Tokom čitave decenije Univerzal je nastavio da pravi više nastavaka istog filma, na primer serija Frankenštajn, kao i druge u kojima se pojavljuju čudovišta iz istog filma.
The Wolf Man (1941)

Takođe tih godinaVal Luton(Val Lewton) bio režirao seriju uticajnih filmova B produkcije za RKO studio, uključujući “Ljudi mačke”(Cat People) iz 1942, I Walked with a Zombie iz 1943 i The Body Snatcher iz1945. 1950. Sa značajnim promenama u tehnologiji koje su se desile 1950-ih godina. Ton koji se pojavio u filmovima otcepio je horor filmove od Gotik stila i pripojio ih naučnoj fantastici. Na izgled beskrajna produkcija nisko budžetnih filmova sa temom kako čovečanstvo pobeđuje vanzemaljske pretnje i smrtonosne mutacije . Ovi filmovi su omogućile obilate mogućnosti pri eksperimentisanju sa publikom, sa patentom kao što je 3D i "Percepto" producent Viljem Kesl (William Castle's) je koristio tehnologiju pseudo-elektroskog šoka za film The Tingler iz 1959. mameći publiku za, iz nedelje u nedelju, sve većim i jačim strahom. Klasični filmovi ovog perioda The Thing from Another World iz 1951. Christian Nyby-a ali se smatra da je to delo Haurda Hoksa (Howard Hawks) i Invasion of the Body Snatchers Dona Sigela(Don Siegel's) iz1956. su uspeli da kanališu paranoju hladnog rata, u zastrašujuću atmosferu bez direktnog uticaja događaja tog perioda. Reditelji su tokom decenije nastavili da spajaju elemente horror filma sa naučnom fantastikom. The Curse Of Frankenstein (Hammer Production, 1957)
Period krajem 1950-ih i početkom 1960-ih, je predstavljao razvitak prizvodnje horor filmova, uključujući Veliku Britaniju “Hammer Film Productions”.Ovaj studio je doživeo veliki internacionalni uspeh, krvavih filmova u boji, koji su koristili likove iz klasičnih filmova: The Curse of Frankenstein (1957), Dracula (1958), and The Mummy (1959) kao i mnogi nastavci. Studio i režiser Terens Fišer(Terence Fisher),su su prihvaćeni od strane većine kao pioniri modernog horor filma. Drugi stidiji su takođe doprineli razvitku filma u Velikoj Britaniji 1960-ih i '70-ih uključujući Tigon-British and Amicus, najpoznatijih po svom antološkom filmu Dr Terror's House of Horrors (1965). American International Pictures (AIP) su takođe napravili seriju filmova sa temom iz knjiga Edgara Alana Poa koje je režirao Rodžer Korman(Roger Corman) u glavnoj ulozi sa Vinsentom Prajsom(Vincent Price).Ovi ponekad kontraverzni u utrli puteve za filmove sa eksplicitnim nasiljem kako u horror filmovima tako i u meinstrim filmovima.
Horor zanr je star otprilike koliko i sam film. Prva prikazivanja natprirodnih pojava, pojavljuju se u nekoliko kratkih filmova bez zvuka stvorenih od pionira filma kao sto su Georges Méliès u kasnim 1890-im godinama, a jedan od njegovih najpoznatijih je La Manoir du diable (ili "The Devil's Castle"), snimljen 1896 godine i uzima se za prvi horor film. Jos jedan njegov poznati film je La Caverne maudite (ili "The Cave of the Demons"), snimljen 1898 godine. U ranim godinama 20 veka horor film dobija znatna unapredjenja ukljucujici i pojavljivanje prvog cudovista u dugometraznom horor filmu, Quasimoda, grbavca iz Notre-Dama koji se pojavio u Victor Hugo-voj knjizi, “Notre-Dame de Paris”(izdatoj 1831 godine). Filmovi Alice Guya sa Quasimodom kao glavnim likom su Esmeralda (1906), The Hunchback (1909), The Love of a Hunchback (1910) i Notre-Dame de Paris (1911).

Mnogi od prvih horor ostvarenja su dela Nemackih reditelja izmedju 1910 i 1920 godine, a mnogi od njih su znacajno uticali na kasniju Hollywood-sku produkciju. Paul Wegener-ov The Golem snimljen 1915 godine je bio prekretnica; godine 1920 Robert Wiene-ov The Cabinet of Dr. Caligari je bio koliko kontraverzan Americkoj publici, toliko i dobro prihvacen od strane posle ratnih sentimentalista i uticajan u svom ekspresionistickom stilu; najznacajniji film ove ere horora je sigurno Nosferatu iz 1922 godine, reditelja F. W. Murnaua, prvi sa vampirskom temom i nezvanicna adaptacija Bram Stoker-ovog Dracule. Rane Hollywood-ske drame su sadrzavale horor tematiku, ukljucujuci verzije The Hunchback of Notre Dame (1923) i The Monster (1925) (u kojima je glavne uloge igrao Lon Chaney, Sr. prva Americka horor zvezda). Njegova najpoznatija uloga je u filmu The Phantom of the Opera (1925).

1930s & 1940s

U ranim 1930-im Americke filmske produkcijske kuce, pre svih Universal Pictures Co. Inc. , pocinju da popularizuju horor film, prenoseci na platno seriju uspesnih filmova sa gotskom tematikom, ukljucujuci filmove kao sto su Dracula (1931) i The Mummy (1932), od kojih su neki uticali na stvaranje naucno-fantasticnog filma sa gotskim hororom; kao sto su James Whaleo-va ostvarenja Frankenstain (1931) i The Invisible Man (1933). Ovi filmovi koji su stvoreni radi uzbudjenja, u sebi su nosili i mnoge druge osbiljnije elemente pod uticajem nemackih ekspresionistickih filmova iz 1920-ih. Neki glumci su poceli da grade citave karijere u ovakvim filmovima, od kojih su najpoznatiji Boris Karloff i Bela Lugosi. Drugi studiji su imali mnogo manje uspeha, ali Rouben Mamoulin-ov Dr. Jekyll and Mr. Hyde (Paramount, 1931) i Michael Curtiz-ov Mystery of the Wax Museum (Warner Brothers, 1933) su znacajni horor filmovi.
Universal nastavlja da snima horor filmove tokom 1940-ih, sa The Wolf Man (1941), koji nije prvi film o vukodlaku, ali je sigurno jedan od najuticajnijih. Tokom ove decenije Universal nastavlja da radi na Frankenstain serijalu, kao i znatnom broju filmova u kojima predstavlja cudovista iz ovog filma. Takodje, u ovoj deceniji Val Lewton producira seriju uticajnih B-pictures za RKO Pictures, ukljucujuci Cat People (1942), I Walked with the Zombie (1943) i The Body Snatcher (1945).

1950s

Sa dramaticnim promenama u tehnologiji koji su obelezile 1950-e, ton horor filmova odbacuje gotiku i priblizava se naucno-fantasticnom zvuku. Teme nisko-budzetnih filmova ove decenije je pretnja covencanstvo koja dolazi “sa strane”: invazije vanzemaljaca i smrtonosne mutacije ljudi, biljaka i insekata. Ovi filmovi su omogucili iskoriscavanje publike, filmovima kao sto je “Percepto” (producenta Williama Castlea koristeci pseudo-electric-shock tehniku kasnije koriscenu u filmu The Tingler iz 1959 godine), terajuci publiku iz nedelje u nedelju na strah.Klasicni horor filmovi ovog perioda su The Thing from Another World (1951 pripisan Christianu Nybyu, ali se kasnije ispostavilo da je delo Howarda Hawksa) i Don Siegelov Invasion of the Body Snatchers (1956), koji je sirio paranoju Hladnog Rata u atmosfersku uzasnutost, sa direktnim iskoriscavanjem dogadjaja tih dana.


U kasnim 1950-im i ranim 1960-im veliki broj produkcijskih kuca se fokusirao na stvaranje horor filmova, ukljucujuci i Britansku kompaniju Hammer Film Productions. Hammer je stvorio ogromni internacionalni uspeh sa krvavim horor filmovima u kojima su igrali klasicni horor glumci kao sto su Peter Cushing i Christopher Lee, u filmovima kao sto su The Curse of Frankenstain (1957), Dracula (1958) i The Mummy (1959) i mnogi drugi. Hammer i reziser Terence Fisher su predstavljeni kao pioniri modernog horor filma. Druge kompanije su izvrsile udar na produkciju horor filma u Britaniji tokom 1960-ih i 1970-ih, ukljucujuci kompanije kao sto su Tigon-British i Amicus, kasnije najpoznatiji iz njihova produkcije Dr. Terror’s House of Horrors (1965). izmedju ostalih.

American International Pictures (AIP) pravi seriju filmova zasnovanih na delu Edgar Allan Poe-a, produciranih od strane Rogera Cormana, u kojima je glavnu ulogu igrao Vincent Price. Ova ponekad kontraverzna produkcija, je prokrcila put eksplicitnom nasilju kako u horor tako i u drugim filmovima.

1960s


1960-ih istice se zanr “psychological horror”, sa trilerima kao sto su Psycho (1960) Alfreda Hitchcocka, koristeci ljude-monstrume umesto natprirodnih da bi uplasili publiku; Michael Powellov Peeping Tom (1960), koji je klasicni primer ovog zanra. Psiholoski horori su nastavljeni da se snimaju sporadicno, sa The Silence of the Lambs (1991), kasnijim hitom ove subkulture, dok su neki od ovih filmova presli u zanr crimea i thrillera.
Duhovi i monstrumi su i dalje bili popularni. The Innocents (1961) i The Hounting (1963) su dva natprirodna psiholoska horror filma iz ranih 1960-ih godina sa visokom produkcijom i gotskom atmosferom. Hitchcock-ove The Birds (1963) su imale moderniju podlogu; primer “podivljale prirode”, kombinovane sa psiholoskim hororom.

Izuzetak (niskobudzetnih filmova) su filmovi Blood Feast (1963) i Two Thousand Maniacs (1964). Jedan od najuticajnijih filmova kasnih 1960-ih je George Romerov Night of the Living Dead (1968). Ovaj film sa zombie tematikom je kasnije postao “kulturalno i istorijski vazan”, dovoljno da udje u united States National Film Registry. Kombinovanje psiholoskog trilera sa secenjem/komadanjem, jos vise je udaljilo zanr od trendova gotskih horora ranijih decenija i priblizilo horror svakodnevnom zivotu.

Film Romana Polanskog Rosemary’s Baby (1968) postigao je koliko kriticki toliko i popularni uspeh, a sa jos vecom popularizacijom okultnog tokom 1970-ih, koji je ukljucivao i top box office film The Exorcist (1973) (reziranog od strane Williama Friedkina i napisana od strane Williama Peter Blattya, koji je i napisao delo), sa uspehom drugih horror filmova doprinosi tome da Djavo postane natprirodno zlo, cesto posedajuci trudne zene ili decu. Zla deca i reinkarnacije postaju popularni subjekat (primer je film Roberta Wisea iz 1977 godine Audrey Rose, koji nas suocava sa covekom koji tvrdi da je njegova kcerka reinkarnacija druge mrtve osobe). Drugi popularan satanisticki horor film je The Omen (1976), gde covek shvata da je njegov prtogodisnji usvojeni sin Antihrist.

Ideje 1960-ih pocinju da uticu na horror film, kako mladost ukljucena u protivkulturu pocinje da istrazuje medije. Wes Craven-ov film The Last House on the Left (1972) i Tobe Hooper-ov The Texas Chain Saw Massacre (1974) su nazvani hororima Vijetnamskog rata koji pomeraju granice do ivice; George Romero snima Dawn of the Dead (1978); Kanadski reziser David Cronenberg unapredjuje “mad scientist” podzanr istrazivajuci privremeni strah prema tehnologiji i drustvu i donosi inovaciju “body horror”, koja pocinje filmom Shievers (1975).

Takodje 1970-ih, horor autor Stephen King, dete 1960-ih, prvi put stupa na filmsku scenu. Adaptacije mnogih njegovih dela dolaze kroz film na veliki ekran, pocinjuci sa Brian DePalmovom adaptacijom Kingove prve izdate novele, Carrie (1976), koji je nominovan za Academy Award, isticuci da njegov film ima cilj da istrazi psiholoski uticaj, a manje da uplasi. John Carpenter, (koji je rezirao crnu komediju Dark Star (1974)) i Howard Hawk-inspirisani akcionim filmom Assault on Percinct 13 (1976), stvaraju hit Halloween (1978), pocetak modernog “slasher filma”. Ova podkultura je sadrzala veliki broj nasilnih filmova nastalih u ovoj deceniji, Halloween takodje postaje najuspesniji nezavisni film svih vremena. Drugi slasher filmovi vredni pomena snimljeni tokom 1970-ih ukljucuju Bob Clarkov Black Christmas (1974).
Godine 1975 Steven Spielberg skrece paznju na sebe filmom Jaws, stvarajuci tako ne samo uspesan horor film, vec i film koji je bio uspesan na box officeu. Film je zapoceo talas filmova o zivotinjama-ubicama kao sto su Joe Dante-ovi Piranha, Orca i Up From The Depths. Jaws je cesto predstavljan kao jedan od prvih filmova koji je koristio tradicionalne B-movie elemente horor i kasapljenje u visokobudzetnom Hollywood filmu. Godine 1979 film Alien kombinuje naturalisticku glumu i graficko nasilje 1970-ih godina.

U isto vreme, pocinje eksplozija horor filma u Evropi, narocito od strane Itlijanskih umetnika kao sto su Mario Bava, Dario Argento i Lucio Fulci i Spanskih umetnika kao sto su Jacinto Molina (poznat kao Paul Naschy) i Jesus Franco, koji susnimali na engleskom i tako punili bioscope. Ovi filmovi su bili pod uticajem uspeha Hammera iz 1960-ih i ranih 1970-ih, generalno koristeci tradicionalne horor motive kao sto su vampire, vukodlaci, psiho-ubice, demoni, zombiji, ali odnoseci se sa njima na Evropski nacin koji je ukljucivao kasapljenje i seksulnost. Nacionlni filmovi vredni pomena su “giallo” filmovi iz Italije i Jean Rollin-ovi romanticno/eroticni filmovi iz Francuske.

U medjuvremenu, u Hong Kongu, umetnici inspirisani uspehom Hammera i Euro-horora pocinju da produciraju horor filmove sa neobicnom Azijskom uvrntoscu. Shaw Studios producira film Legend of the Seven Golden Vampires (1973) u saradnji s Hamerom, tezeci da stvore svoj originalni film. Zanr je eksplodirao pocetkom 1980-ih, sa Sammo Hung-ovim filmom Close Encounters of the Spooky King (1981), lnsirajuci podzanr “kung-fu coedy horror”, podzanr koji su karakterisali poskakivajci lesevi i zenski duhovi, poznati kao fox spirit, od kojih su najpoznatiji Mr. Vampire 91985) i A Chinese Ghost Story (1987).

1980s

Skoro svaki uspesni horor film 1980-ih imao je svoj nastavak. Godine 1982 film Poltergeist (reziran od strane Tobe Hoopera) doziveo je dva nastavka kroz televizijske serije. Beskrajni nastavci Helloween, Friday the 13th (1980) i Was Craven-ov A Nightmare on Elm Street (1984), bili su popularni horor folmovi 1980-ih, uprkos cinjenici da je ovaj trend dosta kritikovan. Jos jedan popularan film 1980-ih je Stephen King-ov i George A. Romerov Creepshow je doziveo svoj nastavak 1987 godine, Creepshow 2.
Nista manje, originalni horor filmovi su se pojavljivali sporadicno: Clive Barkerov Hellraiser (1987) i Tom hollandov Child’s Play (1988), su doziveli ogroman uspeh, uprkos cinjenici da su praceni nastavcima. Takodje, godine 1980 snimljen je Stanley Kubrick-ov natprirodni triler The Shining, koji je postao jedan od najpopularnijih i najuticajnijih filmova decenije.

Kako je filmski box office trazio sve osbiljnije filmove, uspeh modernog horor filma poceo je da opada (na primer John Carpenter-ov The Thing (1982)) pocinje da trazi novu publiku medju kucnim gledaocima, a ne u bioskopima. Motel Hell (1980) i Frank Henelotter-ov Basket Case Dead (1982) su prvi filmovi 1980-ih sa mracnom atmosferom prethodne decenije, (zombie filmovi kao sto su Night of the Living Dead i Down of the Dead su sadrzavali crnu komediju i satiru, ali su bili vise mracni nego smesni). David Cronenberg izdaje rimejk filma The Fly koji je snimljen 1986 godine,otprilike nekoliko nedelja posle James Cameron-ovog Aliens, Stuart Gordon-ovog Re-Animator, Dan O’Bannon-ovog The Return of the Living Dead i Lloyd Kaufmn-ovog The Toxic Avanger (svi snimljeni 1985 godine),. Sam Raimi snima Evil Dead II (1987), nastavak filma The Evil Dead (1981)-pokusavajuci da stvori horor-komediju. Reditelj sa Novog Zelanda Peter Jackson inspirisan Raimi-jevim pokusajem snima mikro-budzetski film Bad Taste (1987). Iste godine, od Nemca Jörga Buttgereita, nam dolazi film Nekromantik, uznemirujuci film o zivotu i smrti nekrofilijaka.

Horor filmovi su sve vise postajali kontraverzni: u UK su zabranjival takav material i nisu dopustali deci da ih gledaju. Mnogi vilmovi su oznaceni kao ‘video nasties” i zabranjivani. U USA, Silent Night, Deadly Night, veoma kontraverzan film iz 1984 godine, doziveo je neuspeh u biodkopima, a kasnije povucen izdalje produkcije zbog svoje teme: ubica Santa Claus (Deda Mraz).

U prvoj polovini 1990-ih, zanr se nadovezuje na teme iz 1980-ih godina. Ovo je praceno manje znacajnim komercijalnim uspehom nastavaka filmova iz Child’s Play i Leprechaun serije. Filmovi A Nightmare on Elm Street, Friday the 13th, i Halloween su doziveli svoje nastavke tokom 1990-ih, i svi su praceni negativnim kritikama, izuzev Was Craven-ovog New Nightmare.
Zabeleska: New Nightmare, pracen Filmovima In The Mouth of Madness, The Dark Half i Candyman, su deo mini-pokreta samo-opustajucih horor filmova. Sto znaci da je svaki film doticao odnose izmedju nerealnog/izmisljenog horora i realnog horora. Candyman, npr. istrazuje povezanost izmedju urbane legende i realisticnog horora sa rasizmom ciji product je zastrasujuc. In The Mouth of Madness zauzima literalni pristup, dok njegov protagonista prelazi iz stvarnog sveta u novelu/knjigu ludaka kojeg prati. Ovaj refleksivni stil postaje jos upecatljiviji i ironicniji sa dolaskom fima Scream.

Kanadski film Cube (1997) je najverovatnije jedan od retkih horor filmova 1990-ih koji je baziran na relativnom knjizevnom konceptu: u stanju je da izazove veliku razmeru razlicitih strahova, a dotice se i socijalnih tema (kao sto je strah od birokratije), koji je prethodno bio totalno neiskoriscen.
Dva glavna problema koji su potisnuli horor film u ovom periodu: kao prvo, horor zanr je sam sebe zasitio neprestanim kasapljenjem koje se prikazivalo u filmovima iz 1980-ih. Drugo, adolescentska publika koja je osetila krvavost i morbidnost prethodne decenije je odrasla, a zamenjena je publikom koja je bila zarobljena eksplozijom naucne fantastike i fantazije, sa specijalnim efektima i kompjuterski generisanim slikama.

Kinematografija

vise informacija na blogu o horor filmovima mozete procitati OVDE.

Pokretne slike
Revolucija sedme umetnosti i znacaj kinematografje u globalnom razvoju drustva

Filmovi su oduvek imali sposobnost da nas naljute, podele, šokiraju, zgroze i još mnogo toga. Obično, filmovi koji izazivaju kontroverziju, potpuni bojkot, zabranu, cenzuru ili proteste, sadrže seks, nasilje, homoseksualnost, rasizam, religiozne ili političke teme. Oni obično pomeraju granice onoga što može biti snimljeno i prikazano na ekranu, i smatraju se tabuom, "nemoralnim" ili "opscenim" zbog jezika, upotrebe droge, nasilja, golotinje ili drugih sličnih elemenata. S druge strane, nepobitna je činjenica da je kontroverzija uspešna reklama za ove filmove i pomaže punjenje bioskopskih kasa.

Kontroverzni filmovi mogu biti bilo kog žanra - dokumentarci, vesterni, erotski trileri, drame, horori, komedije ili animirani filmovi. Standardi za ono što se smatra šokantnim, uvredljivim ili kontroverznim su se drastično promenili tokom mnogo decenija. Proizvoljni rejting Američke filmske asocijacije (Motion Picture Association of America) može da utiče na filmsku publiku u bioskopu - X rejting može često da stopira prikazivanje filma i dovede do komercijalnog neuspeha.

Neki od kontraverznih filmova:


Kids (1995, USA)
Režija: Larry Clark

Naveliko kritikovan cinema verite nezavisni film režisera Larry-ja Clark-a bio je preko potrebna opominjujuća priča o drogama, nemoralu, seksu, bestidnim razgovorima i, generalno, dekadentnom ponašanju tinejdžera. Clark-ov prvi dugometražni film bio je jedan od najistinitijih filmova o promiskuitetnoj i bezemotivnoj tinejdžerskoj (i predtinejdžerskoj) seksualnosti - sa visokorizičnim letalnim posledicama. Međutim, drugi su ga kritikovali i zbog navodno tanke granice sa dečijom pornografijom sa puno prljavih razgovora i simuliranog seksa.
Film prati grupu tinejdžera i predtinejdžera tokom letnjih 24 časa na Menhetnu, sa 17-godišnjim skejtborderom po imenu Telly (Leo Fitzpatrick) - samoproklamovanim "devičanskim hirurgom" koji je HIV pozitivan i čiji je cilj da defloriše što više devojaka. Telly lako zavodi devojku br.1 (Sarah Henderson), Jenny (mlada Chloe Sevigny), koja postaje inficirana HIV-om tokom seksualnog kontakta sa Telly-jem, i na kraju prelazi na sledeću devičansku žrtvu na žurci pokraj bazena, 13-godišnju Darcy (Yakira Peguero). Jedna od najšokantnijih scena je kada mamurni Caspar (Justin Pierce) iskorištava nesvesnu Jenny na krevetu. Kada se budi sledećeg jutra, on izgovara poslednju rečenicu u filmu: "Isuse Hriste, šta se desilo?"
Film je objavljen bez rejtinga da bi se izbegla stega rejtinga NC-17. Da bi ublažila "senzaciju", Miramax (u to vreme kao pomoćni Disney-jev studio) osnovala je novi entitet, Shining Excalibur Films, da bi objavila film. Film je zabranjen u bioskopima Warner Bros. širom Britanije.
Clark-ovi naredni kontroverzni filmovi, Bully (2001) i Ken Park (2002), takođe se bave sličnom tematikom i problematikom tinejdžera.



Cannibal Holocaust (1980, Italy/Columbia)
Režija: Ruggero Deodato

Ovaj ekstremno slikovit kultni italijanski klasik koji je podstaknuo mnoge debate - poslužio je kao inspiracija za kvazi-dokumentarac The Blair Witch Project - bio je ispunjen nasilnim, jezivim i uznemiravajućim slikama. Film je navodno priča o filmskoj ekipi, predvođenoj Alan-om Yates-om (Gabriel York), koja je nestala u džunglama Amazonije dok je snimala dokumentarni film o poslednjim preživelim plemenima koji su još uvek upražnjavali hanibalizam, pod nazivom "The Green Inferno". Sjajni filmski trikovi i specijalni efekti su stvorili jedan zastrašujući pogled na sudbinu ekipe - pronađeni u nerazvijenim filmskim rolnama od strane tima za spašavanje.
U groznim i realističnim scenama možemo da vidimo ženu nabijenu na kolac, kastriranje, prebijanje sa velikim čekićima, prisiljeni abortus, brojna klanja životinja (uključujući brutalno ubijanje kornjače) i grupno silovanje.
Zbog rada na ovom filmu, italijanski autoriteti su uhapsili režisera pod sumnjom da je izvršio ubistvo, tako da se posle premijere filma u Milanu 1980. godine, našao u zatvoru. Na kraju je izveden pred sud jer italijanski autoriteti nisu bili ubeđeni da je snimak zaista isceniran. Deodato je izgubio prvobitno suđenje, nakon čega je sav štampani materijal uništen, ali je na kraju uspeo da se izvuče iz zatvora kada se su početkom 80-ih godina glumci pojavili na TV-u i potvrdili suprotno. Posle pet godina održana je i premijera filma u Deodato-voj rodnoj zemlji. Ovaj film je 20 godina bio zabranjen u nekim zemljama, uključujući i Veliku Britaniju.

The Warriors (1979, USA) Režija: Walter Hill
Ovaj kultni film urbane fantazije (moderno prepričavanje inspirisano grčkom pričom Anabasis) bio je treći film scenariste i režisera Walter-a Hill-a. Bio je hit iznenađenja uprkos relativno nepoznatoj glumačkoj ekipi iz Njujorških pozorišta, predstavljanju nasilja kao u crtanim filmovima (bez krvi) i nerealističnom pogledu na njujorške ulične bande (sa kitnjastim kostimima i farbom za lice). Međutim, originalni poster filma na kome se nalazila premisa filma: "Ovo su armije noći" i dodatna fraza: "Oni su 100.000 jaki. Oni su pet puta brojniji od policajaca. Oni bi mogli da preplave Njujork Siti", razbesneo je i uplašio mnoge ljude - i prva prikazivanja filma su izazvala smrtonosna nasilja (u Palm Springsu i Oksnardu, u Kaliforniji) i nemire. Zbog ovih izveštaja o kriminalnom nasilju, nervozni studio Paramount je povukao film iz preko polovine bioskopa uprkos uspehu na bioskopskim blagajnama. Jedan bioskop u Vašingtonu je unajmio punovremeno obezbeđenje dok film nije prestao da se prikazuje. Paramount je takođe pokušao da prepravi reklamnu kampanju filma povukavši ceo promotivni materijal i TV reklame, ali na kraju je bio primoran da u potpunosti povuče film iz distribucije. Film je kasnije dobio kultni status sa pojavom kablovske televizije i VCR otkrića, kao i kroz ponoćne projekcije. Kontroverzni film je pratio događaje bande Warriors čiji su članovi prisustvovali sastanku bandi za prekid vatre u Bronksu, kada je anarhistični Luther (David Patrick Kelly) iz bande Rogues ubio harizmatičnog vođu Cyrus-a (Roger Hill), a Warriorsi nepravedno optuženi za zločin. Predvođeni nevoljnim herojem Swan-om (Michael Beck), oni bez oružja moraju da pobegnu nazad kući dok im je za petama svaka rivalska banda.

The Deer Hunter (1978, USA) (Lovac na jelene) Režija: Michael Cimino
Ovaj ep scenariste, producenta i režisera Michael-a Cimina o ratu i prijateljstvu bio je moćan, uznemiravajuć i do tad neviđen pogled na rat u Vijetnamu kroz živote tri rusko-američka prijatelja u malom gradu u Pensilvaniji pre, za vreme i posle njihovog boravka u ratu. Iako dobitnik Oskara za Najbolji film, film je bio veoma kontroverzan u mnogo pogleda - političkom, istorijskom i emotivnom. Ekstravagantno skup, često je bio kritikovan kao pretenciozan, dvosmislen i ekscesivan, ali i loše montiran sa nedovoljno razvijenim likovima i nesofisticiranim i nehajnim filmskim tehnikama. Kritičari su ga takođe napadali da je naveliko izvrnuo istorijske činjenice. Scene o kojima se najviše pričalo bile su izmišljene i teatralne torture Ruskog ruleta, koje se pojavljuju dvaput u filmu - za vreme rata u američkom zarobljeništvu i u vijetnamskom kazinu. [Međutim, ne postoje dokumentovani zapisi da se smrtonosna igra zaista upražnjavala.] Istorijski dosledno ili ne, izmišljena scena svireposti Vijetkonga metaforično je pokazala brutalnu apsurdnost rata. Režiser Cimino je takođe bio osuđivan da dve azijske likove predstavlja u jednostranoj i iskrivljenoj slici kao sadističke rasiste i ubice. On uzvratio argumentom da njegov film nije bio politički ni doslovan iz bilo koje tačke gledišta.

Last Tango in Paris / Ultimo tango a Parigi (1972, Italy/France) Režija: Bernardo Bertolucci
Bertolucci-jev film je bio kontraverzni erotski film sa sirovim (ipak simuliranim) scenama seksa i primitivnom silom - i kritičari i publika su se pitalo jedno - da li je to erotska umetnost ili pornografija? Marlon Brando je glumio Paul-a, očajnog, zbunjenog i sredovečnog udovca koji je prognan iz Amerike i koji uleće u sado-mazohističku i fizičku vezu sa mladom 20-godišnjom Parižankom velikih grudi Jeanne (Maria Schneider). Paul-ov pogani jezik i pravilo "bez postavljanja pitanja" bili su šokantni za to vreme i njihov odnos je postajao sve gadniji, prazniji, ponižavajući i neromantičan (npr, "Znaš, za 15 godina ćeš moći da igraš fudbal sa svojim grudima. Šta misliš o tome?"). Film je upamćen po Paul-ovim skatološkim monolozima, sceni u kadi i uznemiravajućoj i eksplicitnoj 'puter' sceni analnog odnosa (sa čime se ona prećutno slaže) u praznom iznajmljenom stanu, dok je on primorava da ponavlja fraze poput: "represija je slomila volju". Na kraju filma, ona ga ubija očevom puškom i priznaje policiji: "Ne znam ko je on" i "Ne znam kako se zove". Film je obeležen po tome što je bio prvi "mainstream" film koji je dobio X rejting. Postao je i prvi film koji je krivično gonjen od strane britanskih obscenih publikacija - i naloženo je da scena sodomije bude izbrisana. U režiserovoj zemlji, film je bio zabranjen i tužen zbog "opscenog sadržaja koji vređa javnu pristojnost". U Italiji je sredinom 70-ih godina permanentno zabranjen, njegovi glumci i režiser su osuđeni, a Bertolucci-ju je izrečena kazna na 4 meseca zatvora.


The Last Temptation of Christ (1988, USA) Režija: Martin Scorsese
Ova kontroverzna, temeljna i izazovna adaptacija istoimenog bestselera (usled kontraverze) Nikos-a Kazantzakis-a iz 1955. godine, nominovana je za Najbolju režiju od strane Akademije filmskih umetnosti i nauka. Pisac je zbog knjige zamalo ekskomuniciran iz Grčke pravoslavne crkve, a njegovo delo se našlo na mnogim listama zabranjenih knjiga. Film je osuđen kao pornografski (zbog scene kada Isus porađa svoju ženu) čak i pre premijere, iako je pre uvodne špice stajalo: "Ovaj film nije zasnovan na Jevanđeljima, već je fiktivno istraživanje večitog spiritualnog sukoba." Glavna kontroverza ticala se vizionarske scene "poslednjeg iskušenja" u kojoj Satana iskušava Isusa (Willem Dafoe) dok on visi razapet na krstu - snom o zemaljskom životu sa istetoviranom prostitutkom Marijom Magdalenom (Barbara Hershey). Vizija je uključivala bestidnu ideju o seksualnoj vezi s njom, uključujući brak i decu, ukazujući na taj način da je Isus (svojom izborom braka) bio podvodljiv, slab i nepouzdan čovek koji je bio nesiguran u vezi puta kojim treba da ide. Međutim, na kraju film on ne podleže iskušenju i vraća se krstu sa trijumfalnim umirućim rečima: "Ostvareno je." Tokom jedne od prvih projekcija u pariskom bioskopu, pripadnici Francuske katoličke crkve bacili su molotovljev koktel na platno i pritom povredili nekolicinu ljudi. Religiozni fundamentalisti su naveliko kritikovali, bojkotovali, osuđivali i rikošetirali film, sloganima poput: "Ne razapinjite ponovo Isusa" i "Prestanite sa napadima na Hrišćantsvo". Upravnici grada Savane u Džordžiji su zabranili film i poslali peticiju studiju Universal zahtevajući zabranu širom zemlje. Lanac prodavnica Blockbuster Video odbio je da prodaje film, a jedna grupa je ponudila 7 miliona $ studiju Universal da otkupi film i uništi ga.


A Clockwork Orange (1971, UK) (Paklena pomorandža) Režija: Stanley Kubrick
U to vreme, ovaj šokantni film Stanley-ja Kubrick-a o bliskoj budućnosti - i najkontroverzniji film - bio je jedan od samo dva filma sa X rejtingom (drugi je bio Midnight Cowboy (1969)) koji je bio nominovan za Oskara u kategoriji Najbolji film. Paklena pomorandža je posle premijere potegla vatrene debate - jedni su ga visoko cenili, a drugi osuđivali mračnog izgleda i mešanja komedije sa nasiljem. Religiozne grupe su žestoko iskritikovale ovaj distopični film o fašističkom društvenom ponašanju i slobodnoj volji zbog njegovog seksualnog i nasilnog sadržaja. Feministkinje su se osećale uvređenim zbog nekih mizoginističkih slika - kada naga žena pozira u baru Korova, zatim scena silovanja žene sa velikim grudima, skulptura gigantskog penisa kojom je počinjeno ubistvo Dame sa mačkama. Najozloglašenija scena je ona u kojoj Alex (Malcolm McDowell) i njegova banda (Pete, Georgie i Dim) siluju g-đu Alexander (Adrienne Corri) u njenoj raskošnoj kući. Oni joj seku uzani crveni kostim dok Alex na užasan način zlostavlja g-dina Alexander-a (Patrick Magee) u ritmu pesme "Singin' in the Rain" Gene-a Kelly-ja. Kasnije u filmu, Alex je podvrgnut tretmanu "popravka" - eksperimentalnoj terapiji averzije koju sprovodi država u kojoj je on primoran da drži oči otvorene dok gleda scene nasilja na filmu i sluša omiljenog mu Betovena - sve u cilju da potisne svoj nasilni i seksualni nagon. Godinu dana posle premijere, Kubrick je povukao film iz distribucije po Britaniji zbog stalnih medijskih i sudskih napada. Neki su verovali da je to uradio jer je dobio pretnje smrću. Sve u svemu, film se u bioskopima ili na videu tamo pojavio tek 2000. godine, godinu dana posle njegove smrti.

Jevrejska izreka

Stara jevrejska izreka:

- Nadji vremena za rad - Rad je cena uspeha.
- Nadji vremena za razmisljanje - Razmisljanje je kljuc moci.
- Nadji vremena za igru - Igra je tajna vecite mladosti.
- Nadji vremena za citanje - Citanje je osnova mudrosti.
- Nadji vremena za ljubaznost - Ljubaznost otvara put ka sreci.
- Nadji vremena da volis I budes voljen - Ljubav je privilegija bogova.
- Nadji vremena da se osvrnes oko sebe - U samozivosti je dan suvise kratak.
- Nadji vremena za smeh - Smeh je muzika duse.

Ma Zdravoooooooo!!!!!!

Emina Jahovic tekstovi

Tekst
Jos ti se nadam - Emina Jahovic i Sasa Kovacevic

Sasa Nisam za grad niti za ljude
Kraj ti je takav kad ga srcem pocinjes
Dobar je I hlad kad sunce nema najdraza
Samo da cujem da mi ime spominjes.

Emina Nisi ti kriv za moje stvari
Samo kad cutim tad sam sebi najbolja
Jos uvjek sam tu gdje sam te noci ostala
A voda uvjek bezi od svog izvora.

Ref: A jos ti se nadam I jos ti se pravdam
A ginemo oboje da jedno drugog zgazimo
To ti je ljubav tu ti je kazna tu je led
I sto smo mislili da nas je citav svet.

Sasa Nisam za smeh ni za veselja
Svaki me put ka tebi vodi ponovo.

Emina Samo bi blesav stvaljao ruku uporno
Na isto zariste sto je kozu spalilo.

Ref: A jos ti se nadam I jos ti se pravdam
A ginemo oboje da jedno drugog zgazimo.
To ti je ljubav tu ti je kazna tu je led
I sto smo mislili da nas je citav svet.

Ref: A jos ti se nadam I jos ti se pravdam
A ginemo oboje da jedno drugog zgazimo.
To ti je ljubav tu ti je kazna tu je led
I sto smo mislili da nas je citav svet.

Vise informacija o Emini Jahovic mozete procitati OVDE.

Post posvecen Emini Jahovic

Ime: Emina Jahovic
Nadimak: Mina
Datum rodjenja: 15.01.1982.
Mesto rodjenja: Novi Pazar
Visina: 178 cm
Horoskopski znak: jarac
Boja kose: smedja
Boja ociju: braon
Omiljeni film: Kad jaganjci utihnu
Omiljena pevacica: Alisa Kiz, Nina Badric
Omiljeno jelo: paprike u svakom obliku
Omiljeno pice: hladni nes
Hobi: vajarstvo
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
MP3 muzika EMINE JAHOVIC:

Emina Jahovic- Dal ona zna DOWNLOAD

Emina Jahovic- Tvoja greska DOWNLOAD

Emina Jahovic- Radije ranije DOWNLOAD

Emina Jahovic- Tacka DOWNLOAD

Emina Jahovic- Molim te DOWNLOAD

Crna Gora -Herceg Novi rivijera

jos fotografija Crnogorskog primorja mozete naci OVDE.